ΚΕΧΑΓΙΑΣ ΛΗΜΝΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Κεχαγιάς

O χαρακτηριστικός τύπος του Λημνιού, δεν ήταν άλλος από τον κεχαγιά, τον κτηνοτρόφο που καλλιεργούσε τα κτήματα του και διατηρούσε τα κοπάδια του συνήθως στα βουνά της περιοχής του. Μάλιστα η ονομασία αυτή αναφέρεται και σε βιβλία της Αγίας Λαύρας.

Το ντύσιμο λοιπόν των κεχαγιάδων αντρών, περιλάμβανε τα εξής:

Το κάτω μέρος, την σέλα που ήταν πολύ φαρδιά, μέχρι 18 πήχεις.Εσωτερικά είχε το εσώρουχο, που ήταν ίδιων διαστάσεων.Όταν είχε πολύ κρύο οι γεωργοί έβαζαν πάνω από την σέλα το πανωβράκι, δηλαδή και Τρίτη σέλα.
Στο πάνω μέρος φορούσαν την καμιζόλα ή φανελάκι, συνήθως φοριούνταν εσωτερικά.

Από πάνω έμπαινε το πουκάμισο, που ήταν υφαντό, χρώματος μπλε και άσπρο και μετά η σταυρωτή, δηλαδή το γιλέκο.
Το γιλέκο ήταν τσόχινο, μπλε, σταυρωτό και διακοσμημένο με σειρήτια.
Το ύφασμα από το οποίο κατασκευάζονταν το γιλέκο, λεγόταν μπορσοβάνικο.

Το χειμώνα πάνω από το γιλέκο φορούσαν γούνα από προβιά προβάτου.
Χρησιμοποιούσαν συνήθως 5 προβιές για να κατασκευάσουν μια γούνα.
Η γούνα ράβονταν ανάποδα, δηλαδή στο εσωτερικό είχε το μαλλί και εξωτερικά το δέρμα.
Όταν όμως έβρεχε, την έβαζαν ανάποδα με το μαλλί προς τα έξω για να μην χαλάσει η προβιά.
Από εδώ προέρχεται και η παροιμία, έβαλε τ' γούνατ' ανάποδα, όταν κάποιος ετοιμαζόταν να προστατευθεί από τον ξυλοδαρμό.

Στη μέση έμπαινε απαραίτητα το ζωνάρι, υφαντό και πολύ μακρύ περίπου 4 μέτρα, πλατύ και κατέληγε σε κρόσια.

Στο κεφάλι φορούσαν οι γεροντότεροι την σερβέτα που κατέληγε σε κρόσια.
Άλλοι συνήθιζαν να φορούν στο κεφάλι τους αντί της σερβέτας, μαύρο σκούφο αιβαλιώτικο¨, που λέγονταν κατσούλα.

Για παπούτσια χρησιμοποιούσαν τα τσερβούλια, που φτιάχνονταν από χοιρινό δέρμα.
Απαραίτητο συμπλήρωμα ήταν το πόδμα. Κατασκευάζονταν από δέρμα κατσικών και κάλυπτε το πέλμα και όλη την γάμπα.

Στη Λήμνο όπως και παντού, η κοινωνική διάκριση υπογραμμίζονταν ακόμη και από τα ρούχα.

Έτσι τα ρούχα των πλουσίων τα χειμωνιάτικα κατασκευάζονταν από ύφασμα μπορσεβάνικο και τα καλοκαιρινά από μεταξωτό.

Τα έφερναν συνήθως από την Σμύρνη. Το χειμώνα οι πλούσιοι πάνω από την φορεσιά φορούσαν γούνα μακριά.Ενώ τα ρούχα των φτωχών ήταν από υφαντά μάλλινα το χειμώνα και βαμβακερά το καλοκαίρι.
Η στολή του γαμπρού, ήταν ίδια με αυτή που περιγράψαμε με τη διαφορά, ότι ήταν πρωτοφόρεμα, δηλαδή καινούρια.

Οι κεχαγιάδες λοιπόν των Τσιμανδρίων χόρευαν πάντα και μάλιστα ήταν τόσο αναγνωρισμένοι που μαρτυρούνται ακόμα και εμφανίσεις το 1936 στο παναθηναϊκό στάδιο.